Wie had ooit gedacht dat een concurrentiële strijd tussen 2 sportbladen de aanleg zou zijn voor het grootste wielerevenement ter wereld? Het was 1902 en Henri Desgrange stond aan het hoofd van het sportblad L’auto dat dreigde te verdwijnen omdat het moest opbotsen tegen het veel grotere Le Vélo die onder andere de wedstrijden Bordeaux-Parijs en Parijs-Brecht organiseerde.
Henri Desgrange -By <a href="/en/”https://fr.wikipedia.org/wiki/Agence_de_presse_Meurisse”/" class="”extiw”" title="”fr:Agence" de presse meurisse”>Agence de presse Meurisse</a> – BNF Gallica, Public Domain, Link
Desgrange zat met de handen in het haar en gooide er uit dat L’auto met iets groots moest afkomen als ze wilden overleven. Ook Géo Lefevre was aanwezig en kwam wat voorzichtjes met het idee naar buiten “why not organize a multi-day course, in the genre of the six days“.
Another colleague made the remark in a somewhat mocking way “als ik het goed begrijp, mijnheer Lefévre wil u de renners de Tour de France laten rijden” en het idee was geboren. Na wat denkwerk en discussie met de commerciële baas van l’auto werd op 19 januari 1903 in de krant het eerste berichtje gepubliceerd.
The total prize money amounted to 20,000 French francs and in total the participants had to cover 2,428km divided into only 6 stages of around 400km. A real feat. The riders also realized this because there was very little interest. After all, nobody wanted to be away from home for 6 weeks and the costs for the riders were too high. In fact, it was so bad that Desgrange seriously considered canceling the game.
Na enkele aanpassingen werd op 1 juli 1903 de officiële start gegeven. 60 renners die ingedeeld werden in 2 categoriëen stonden aan de start: diegene die streden voor het eindklassement en diegene die streden voor etappewinst. Het vreemde aan die laatste categorie is dat de renners mochten opgeven tijdens een etappe en de dag erna gewoon weer mee mochten strijden voor de zege.
De reden voor deze vreemde beslissing was dat de organisatie veel moeite had om aan 60 deelnemers te geraken en daarom ook veel avonturiers en amateurs aan de start liet die vooral meededen voor het prijzengeld. Het feit dat Desgrange de eerste editie zelf niet volgde en dit overliet aan zijn luitenant Géo Lefèvre, getuigt ervan dat Desgrange nogal twijfelde aan het succes en de goede afloop van de wedstrijd.
You can imagine that, especially in the category that went for stage victory, all possible means were applied: doping, taking the train, being put off the wind by friends who cycled along, being favored by cars, etc. Anything that could yield a profit was used.
Maurice Garin the winner of the 1st Tour de France
The fact that the first edition of the Tour de France was a real feat is proven by the fact that only 21 of the 60 riders made it to the finish line. The winner was Maurice Garin, an Italian naturalized as a Frenchman of only 1.60m and 63kg who worked as a chimney sweeper. His lead on the 1st pursuer was no less than 2h49 minutes and more than 60 hours on the last.
Maar Desgrange, Lefèvre en de overige medewerkers van het sportblad L’auto konden tevreden terugkijken op deze eerste editie. Het experiment was gelukt en er werd al nagedacht over de editie van 1904 waarbij de minpunten zouden worden weggewerkt.
