Wie over het wielrennen van de jaren 90 spreekt kan niet onderuit aan de talrijke successen van de Italiaanse wielrenner Gianni Bugno, ook wel bijgenaamd de hagedis.
Op zijn erelijst staan onder andere 2 keer wereldkampioen (1991 en 1992), 2 keer Italiaans kampioen (1991 en 1995), 2 klassiekers: Milaan Sanremo (1990), Ronde Van Vlaanderen (1994), 1 Classica San Sebastian (1991) en 1 Giro d’Italia (1990).
In de Giro d’Italia die hij won reed hij van begin tot einde in de roze trui, een unicum.
Bovendien werd hij ook 1 keer 2de (1991) en 1 keer 3de (1992) in de Ronde van Frankrijk, telkens na Miguel Indurain.
In 1990 won hij het eindklassement in de UCI Wereldbeker, Bugno was dan ook een zeer veelzijdig winnaar.
Schorsing door doping
Aan zijn succesrijke loopbaan hangt ook een duister kantje: in 1994 werd hij na de Coppa Agostini betrapt op een veel te hoog gehalte aan cafeine wat hem een schorsing van 2 jaar opbracht, later teruggebracht door de UCI tot slechts 3 maanden.
Gianni Bugno sloot zijn loopbaan af in 1998.
In het peloton stond Bugno bekend als een zeer vriendelijke, bescheiden collega met een zeer introvert karakter. Na een overwinning geen grootspraak maar respect voor zijn collega’s en een poging om zijn succes te minimaliseren.
Een nieuwe loopbaan als helikopterpiloot
Na zijn loopbaan hing Bugno de fiets aan de haak om hem nooit meer boven te halen voor een ritje. Ook zijn talrijke overwinningen heeft hij nooit opnieuw bekeken, noch een interview herlezen en als hij op TV verschijnt zet hij die uit. Als je Bugno vraagt waarom zegt hij steevast dat zijn leven als wielrenner tot het verleden behoort en hij geen behoefte heeft om daar nog aan herinnerd te worden.
Reeds van toen hij nog een kind was, schuwde hij alle belangstelling. Zijn eerste trofee en medailles verstopte hij in een plastiek zak zodat de buren ze niet konden zien wanneer hij ze terugbracht na de wedstrijd.
Voor zijn successen heeft hij naar eigen zeggen heel veel moeten doen en heeft het maximum uit zijn loopbaan gehaald.
Als je hem vraagt waarom hij wielrenner is geworden is dat omdat hij niet bekwaam was om een andere job te doen. Een vreemd antwoord voor een harde job als wielrenner waar motivatie zo belangrijk is.
Bugno had geen zin om na zijn loopbaan te rentenieren en op zijn luie kont te zitten en volgde een opleiding tot helikopterpiloot wat hij met veel liefde deed. Temeer omdat dit uitstekend past bij zij introvert karakter. Hij is het liefst alleen zonder mensen om zich heen.
Helaas werd hij in 2020 onwel tijdens een helikoptervlucht waardoor zijn vliegbrevet niet werd verlengd en hij nu volop bezig is met de voorbereidingen voor zijn 3de loopbaan. Bugno kijkt niet achteruit en treurt niet over het verlies van deze 2de job.
Als nieuwe job wil hij sporters die na hun loopbaan in het zwarte gat terechtkomen bijstaan en helpen om een nieuwe loopbaan uit te bouwen. Iets waar hij nu volop mee bezig is.
Gianni Bugno was alleszins een eenzaat in het wielerpeloton, geen zo’n gemakkelijke keuze in de drukte die rond het wielrennen hangt. Maar ook in het gewone leven is hij een raadselachtige, introverte figuur die het liefst alleen is. Het is dan ook niet eenvoudig om met Bugno samen te zijn, getuige hiervan zijn 2 mislukte huwelijken en enkele mislukte relaties.
