In 2003 rinkelt de telefoon ten huize van de ex Tour de France winnaar van 1976 Lucien van Impe. Zijn vrouw Rita neemt op en hoort aan de andere kant van de lijn een vrouw die zegt dat Lucien’s rivaal van toen, José Manuel Fuente, in het land is en graag samen wil gaan eten.
Rita maakt een afspraak maar beseft dadelijk dat er iets niet klopt en vraagt aan Lucien ‘Fuente die was toch dood?’. Lucien en Rita gaan op de afspraak in en wat volgt is een gezellig weerzien met tal van leuke herinneringen aan hun legendarische gevechten in de bergetappes van de Tour de France.
Fuente bij Kas in 1973 – foto Willem Dingemanse
Toch klopt er iets niet. Is dit Fuente of is de man die samen met hen aan tafel zit een bedrieger? Deze mysterieuze gebeurtenis was de aanzet voor AudioCollectief SCHIK om er een podcast over te maken die je in 6 afleveringen meeneemt in het leven van de Spaanse klimmer Fuente, zijn leven en problemen na de koers, heeft hij zijn eigen dood in scène gezet?
Een echte aanrader deze podcast, je kan hem gratis beluisteren op de volgende link collectiefschik.com/werk/el-tarangu/
Lees je liever een boek dan wordt dit verhaal ook verteld in het boek De man die doodging van Filip Osselaer die meewerkte aan de podcast. Het boek kun je kopen via bol.com op de volgende link De man die doodging (vervolgens mosselen bestelde, de rekening vroeg en verdween)
José Manuel Fuente
Wie was José Manuel Fuente? De Spaanse wielrenner José Manuel Fuente was slechts gedurende een korte tijd wielrenner, namelijk van 1970 tot 1976 wanneer hij moest stoppen omwille van nierproblemen. Volgens sommigen en later bevestigd door Fuente zelf, door het overmatig gebruik van onder andere amfetamines.
Fuente, alias El Tarangu was een rasklimmer en volgens die andere rasklimmer Lucien van Impe, de enige waar hij echt schrik voor had en die hem echt pijn kon doen. Fuente won in zijn korte loopbaan 2 keer de Vuelta (1972 en 1974), de Ronde van Zwitserland in 1973 en in totaal 14 ritten in grote rondes: 2 in de Tour de France, 9 in de Giro en 2 in de Vuelta.
Na zijn loopbaan opende Fuente een fietswinkel in Oviedo maar lang duurde deze activiteit niet.
Fuente stond bekend voor zijn vlijmscherpe demarrages. De Italiaanse renner Giovanni Battaglin, een tijdgenoot van Fuente, noemde hem de beste klimmer ooit en in zijn geboorteland is er zelfs een bergtop naar hem genoemd. De Alto del Naranco in Asturië noemt voortaan de Cima Fuente.
Fuente in 1976 bij Bianchi Campagnolo – foto Michel Déjus
In de zomer van 1996 wordt Fuente opgenomen in de kliniek voor een operatie aan zijn nieren maar door complicaties overlijdt hij op de leeftijd van slechts 50 jaar. Enkele dagen later stroomt een massa volk toe in de kathedraal van Oviedo om een laatste groet aan José Manuel Fuente te brengen.
In zijn korte carrière reed Fuente slechts voor 3 ploegen:
- 1970: Karpy Licor
- 1971 – 1975: Kas – Kaskol
- 1976: Bianchi – Campagnolo
